tekenvormen

Tecken vormen betreft de zichtbare vorm waarin tekens worden weergegeven. Het begrip bestrijkt zowel de uiterlijke tekenfiguren van letters, cijfers en leestekens als de pictogrammen en symbolen die in verschillende schrijfsystemen voorkomen. In taalkunde en orthografie duidt het op de oppervlaktevorm van een teken (graphem), los van zijn onderliggende betekenis of klankwaarde. In typografie en design verwijst het naar de karakteristieke vormen die een teken aannemen door het gekozen lettertype, gewicht, grootte en rendering.

Een overzicht van belangrijke categorieën omvat: graphemen en ligaturen (bijv. fi, fl), diakritische tekens (bijv. é, ö), versies van letters in verschillende scripts (Latin, Cyrillic, Arabisch), cijfers en andere numerieke symbolen, en leestekens zoals punten, komma’s en vraagtekens, evenals pictogrammen en logogrammen. Deze tekenvormen kunnen variëren tussen drukwerk, handschrift, kalligrafie en digitale weergave.

Verschillen ontstaan door context, cultuur en historische ontwikkeling. Oudere of stijlvormen kunnen afwijken van moderne standaardvormen. In digitale systemen spelen fontontwerp en rendering een grote rol; Unicode-encoding behandelt precomposed tekens en combinatorische tekens, en normalisatie (NFC/NFD) beïnvloedt de onderlinge uitwisseling en opslag.

Toepassingen van het begrip tekenvormen zijn onder meer typografie, OCR, onderwijs in lezen en schrijven, opslag en doorzoeking in tekstcorpora, en de studie van de relatie tussen schrift en spraak. Het onderwerp onderstreept hoe uiterlijk vorm heeft op hoe tekens waargenomen, herkend en geïnterpreteerd worden.