tandkleur

Tandkleur is de natuurlijke kleur van de tanden bij een mens. Deze kleur wordt bepaald door een combinatie van het glazuur (de buitenste, translucente laag), het onderliggende dentine en oppervlakkige verkleuringen. Glazuur is dunner en transparanter bij jonge mensen, waardoor de tint van het dentine sterker doorschemering. Met de leeftijd kunnen tanden donkerder of gelig van toon worden door veranderingen in het dentine en ophoping van oppervlaktevlekken.

Invloedrijke factoren zijn onder meer genetische kenmerken, leeftijd, buik- en diëtaire gewoonten (zoals koffie, thee, rode wijn en roken), goede mondhygiëne, fluoridegebruik en medicijn- of behandelingsgeschiedenis (bijvoorbeeld tetracycline-staining of fluorose). Verkleuring kan ook heterogeen zijn tussen voortanden en kiezen, en tussen de voor- en achterzijde van een tand door variaties in glazuuurdikte en dentinekleur.

Beoordeling en classificatie van tandkleur gebeurt vaak met behulp van shade-guides. De meest gangbare systemen zijn de Vita Classical en de Vita 3D-Master. Deze tabbladen geven kleurgroepen aan met codes zoals A1, A2, B1, enzovoort, en helpen tandartsen bij het kiezen van restauratiematerialen die zo goed mogelijk bij de natuurlijke kleur passen. Digitale kleurmetingen met spectrofotometers of kleurmeters worden ook ingezet om objectieve kleurgegevens te verkrijgen.

Toepassingen in de kliniek omvatten esthetische restauraties, facings en whiteningbehandelingen. Het doel is een harmonieuze conversie van tandkleur tussen natuurlijke tanden en/of restauraties, met behoud van translucentie en translucente structuur. Regular onderhoud en consistente mondhygiëne helpen om tandkleur op de lange termijn te behouden.