structuurproducten

Structuurproducten, ook wel structured products, zijn beleggingsinstrumenten die rendementen koppelen aan de prestaties van onderliggende activa via een vooraf bepaalde structuur. Ze worden meestal uitgegeven door banken en combineren een onderliggende waarde (zoals aandelen, een index of een mandje activa) met afgeleide instrumenten. Het doel is een specifiek risicoprofiel en rendement te bieden dat niet direct via de onderliggende markt beschikbaar is.

Typen omvatten onder andere capital-protected notes (kapitaalsbescherming), couponnotes, equity- of indexgekoppelde notes, autocallables, barrier notes en reverse convertibles. Bij kapitaalbescherming ligt een deel van het kapitaal beschermd, vaak zolang de emittent kredietwaardig blijft. Andere varianten bieden hogere potentiële winsten bij gunstige ontwikkelingen van de onderliggende, maar brengen ook meer risico’s met zich mee bij dalingen of barrières.

Werking: de belegger levert geld aan de emittent die via de structuur de betaling koppelt aan de prestatie van de onderliggende activa. Aan het eind van de looptijd betaalt de emittent de terugbetaling volgens de afgesproken formule, wat kan betekenen dat het volledige kapitaal wordt terugbetaald, er coupon wordt uitgekeerd, of de betaling afhankelijk is van de onderliggende beweging. Veel structuren kennen beperkte liquiditeit en dragen kredietrisico van de emittent.

Regulering en informatie: in de Europese Unie vallen structuurproducten vaak onder PRIIPs en MiFID II, met verplichte informatie zoals de KIID of vergelijkbare documenten die rendement, risico’s en kosten toelichten. Beleggers moeten de complexiteit en de afhankelijkheid van de kredietwaardigheid begrijpen.

Rol en toepassing: structuurproducten bieden maatwerk voor exposure naar aandelen, indices, rente of combinaties, en kunnen met kapitaalsbescherming of yield-enhancement worden ingezet om specifieke risicorendementprofielen te realiseren.