strijkfamilie

Strijkfamilie is een groep muziekinstrumenten waarbij de klank wordt geproduceerd door trillende snaren. De snaren worden aangeslagen met een strijkstok of, bij sommige stukken, geplukt (pizzicato). In het klassieke orkest vormt de strijkfamilie doorgaans de grootste sectie. De belangrijkste instrumenten zijn de viool, altviol, cello en contrabas, meestal ingedeeld in twee violensecties (eerste en tweede violen) en een bassectie. Daarnaast kan de harp in sommige bezettingen worden gerekend tot de strijkfamilie, terwijl gitaren en andere plukinstrumenten minder standaard onderdeel zijn van deze groep maar in moderne ensembles wel voorkomen.

Historisch gezien ontwikkelde de strijkfamilie zich in Europa van de barok naar de klassieke en romantische periodes, met verfijnde instrumenten en strijkstoktechnieken die de kenmerkende klank geven. De strijkinstrumenten leveren zowel melodie als harmonie en hebben een breed dynamisch bereik; door technieken als bowing en vibrato kunnen ze een leidende rol spelen of ondersteuning bieden.

In orkestcontext vormt de strijkfamilie vaak de klankbasis van het ensemble, en samen met houtblazers en koperslagen bepaalt zij de karakteristieke klankkleur en textuur van het muziekstuk. De exacte bezetting en verdeling binnen de strijkfamilie variëren afhankelijk van repertoire en stijl.