stijgbuisjes

Stijgbuisjes zijn kleine buisjes die via een microscopische ingreep door het trommelvlies in het middenoor worden geplaatst om ventilatie mogelijk te maken en ophoping van vloeistof te voorkomen. In het Engels staan ze bekend als tympanostomiebuisjes of grommets.

Indicaties voor het plaatsen van stijgbuisjes zijn onder meer herhaalde acute otitis media, blijvende ophoping van vocht in het middenoor met gehoorverlies, en disfunctie van de buis van Eustachius die vatbaar maakt voor barotrauma bij veranderingen in luchtdruk.

De procedure wordt meestal uitgevoerd onder algehele anesthesie bij kinderen; een klein incisie in het trommelvlies wordt gemaakt en het buisje geplaatst. Het buisje zorgt voor ventilatie en drainage en blijft doorgaans enige tijd in situ. Na de ingreep is meestal nazorg nodig, zoals het droog houden van het oor en regelmatige controle op extrusie of complicaties.

Ontwerp en materialen van stijgbuisjes variëren, maar veel buisjes zijn gemaakt van silicone of fluoroplastiek. Ze komen in korte en lange versies en hebben een flens die vastzet in het trommelvlies. De diameter ligt meestal tussen 0,5 en 1 mm, en de lengte tussen 3 en 5 mm.

Uitkomsten en risico’s: bij de meerderheid van kinderen leidt de ingreep tot verbetering van gehoor en vermindering van oorinfecties. Mogelijke complicaties zijn blijvende trommelvliesperforatie na verwijdering, otorroe (ooruitvloeiing), verstopte buisjes of littekenweefsel in het trommelvlies; zeldzame maar ernstige complicaties betreffen schade aan het middenoor of verlies van gehoor. De buisjes vallen meestal vanzelf uit tussen ongeveer 6 en 24 maanden, waarna de middenoorfunctie verder kan herstellen. Follow-up door een KNO-arts of huisarts is gebruikelijk.