sterrenkijken

Sterrenkijken is de activiteit om hemelobjecten waar te nemen met het blote oog, verrekijkers of een telescoop. Het is een kernactiviteit van amateurastronomie en kan zowel educatief als recreatief zijn. Men observeert doorgaans heldere objecten zoals planeten, sterren en melkwegstelsels, evenals nevels en open clusters, en kijkt ook naar tijdgebonden verschijnselen zoals meteorenzwermen en eclipsen.

Historisch gezien ontstond sterrenkijken in antieke beschavingen en kreeg het in de zeventiende eeuw door de uitvinding van de telescoop een wetenschappelijke impuls. Sindsdien is het uitgegroeid tot een brede hobby met zowel amateurs als professionals die waarnemingen verrichten en objecten catalogeren.

Praktijk en uitrusting: waarnemingen worden gepland met sterrenkaarten, planisferen of digitale apps. Voor beginners volstaat vaak een verrekijker; gevorderden gebruiken een telescoop met een stabiele montage. Belangrijke factoren zijn het beperken van lichtvervuiling, een donkere omgeving en het gebruiken van een rode zaklamp. Met eenvoudige technieken kan men sterrenbeelden herkennen en objecten lokaliseren; voor diepe hemelobjecten is vaak betere instrumentatie en langere waarnemingstijd nodig.

Gemeenschap en locaties: er bestaan lokale sterrenwachten, planetaria en verenigingen die waarnemingsavonden, cursussen en publicaties organiseren. In Nederland is de Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Weer- en Sterrenkunde (KNVWS) actief en bevordert zij amateurwaarneming en educatie. Donkere hemelgebieden en officiële observatoria openen soms hun deuren voor publiek.