hemelgebieden

Hemelgebieden verwijzen in de astronomie naar subgebieden of sectoren van de hemel die worden gebruikt om objecten en waarnemingen te organiseren. Een hemelgebied kan een gebied zijn met duidelijke grenzen, zodat onderzoekers objecten die zich binnen dit gebied bevinden makkelijker kunnen catalogiseren, volgen en analyseren. Hemelgebieden kunnen op verschillende manieren worden gedefinieerd: langs de grenzen van de 88 erkende sterrenbeelden; of langs tilingschema’s die door grote survey-projecten zijn ontwikkeld om de hemel op te delen in aaneengesloten zones voor data-acquisitie en verwerking.

Toepassingen van hemelgebieden liggen vooral in planning en dataorganisatie. Voor waarnemers helpt het om gericht te richten naar een bepaald deel van de hemel, waardoor tijd en instrumenten efficiënt worden benut. In databanken en publicaties wordt soms verwezen naar objecten als zijnde gelegen binnen een bepaald hemelgebied, wat de vergelijking en kruiskoppeling tussen verschillende datasets vergemakkelijkt. In onderwijs- en amateurkringen wordt de term gebruikt als beschrijving van welk deel van de hemel men kan zien vanuit een specifieke locatie en tijd.

Het begrip is geen strikt standaarterm in alle astronomische literatuur, maar fungeert wel als een nuttige beschrijving van hoe de hemel wordt opgedeeld voor observatie en studie. Zie ook: hemelbol, sterrenbeelden, hemelcoördinatensysteem, sterrekundige catalogi.