sterfelijkheid

Sterfelijkheid verwijst naar de eigenschap van levende wezens om te sterven; het feit dat zij niet eeuwig kunnen leven. In biologie en filosofie wordt sterfelijkheid als basiskenmerk van mens en dier gezien. De term is afgeleid van sterven, met het achtervoegsel -lijk, en staat tegenover onsterfelijkheid.

Biologisch gezien sterft een organisme door ouderdom, ziekte, letsel of andere factoren. Veroudering, of senescentie, draagt bij aan de uiteindelijke sterfelijke toestand. Bij mensen bepaalt een combinatie van leeftijd, genetische factoren en omgeving de kans op overlijden. In demografie spreekt men van sterfte of mortaliteit, uitgedrukt als het aantal sterfgevallen per bevolkingsgroep per tijdseenheid. Levensverwachting is een gerelateerd begrip dat aangeeft hoeveel jaren iemand bij geboorte gemiddeld zal leven.

Filosofie, religie en cultuur beschouwen sterfelijkheid als een kerngegeven van de menselijke conditie. Het bewustzijn van de eindigheid beïnvloedt ethiek, zingeving en kunst; uitdrukkingen als memento mori herinneren aan de onvermijdelijkheid van de dood.

In de moderne samenleving kan sterfelijkheid worden beïnvloed door gezondheidszorg en preventie. Tegelijkertijd brengen medisch-technologische ontwikkelingen discussies over levensverlenging en de wenselijkheid daarvan met zich mee, terwijl palliatieve zorg gericht is op kwaliteit van leven in de laatste levensfase.