standvastige

Standvastige is een Nederlandse bijvoeglijke naamwoord met de kernbetekenis vasthoudend, onverzettelijk en constant. Het wordt gebruikt om iemand of iets te beschrijven dat ondanks tegenslagen, druk of onzekerheid een vaste koers blijft volgen. Voorbeelden zijn een standvastige houding, standvastig leiderschap of een standvastig beleid. Het woord kan ook als zelfstandig naamwoord worden gebruikt in de vorm de standvastige, verwijzend naar een persoon die standvastig is.

Etymologie en vormgeving: standvastige is afgeleid van standvastig, samengesteld uit stand (blijven staan) en vast (vast). De -e uitgang is de gebruikelijke vorm bij bijvoeglijke naamwoorden die vóór een zelfstandig naamwoord staan met een bepaald lidwoord of in de meervoudsvorm: "de standvastige werknemer" of "standvastige werknemers". Daarnaast is standvastigheid een verwant zelfstandig naamwoord dat naar de eigenschap zelf verwijst.

Grammatica: standvastig is de basisvorm; standvastige wordt gebruikt wanneer het bijvoeglijk naamwoord een zelfstandig naamwoord modificeert, bijvoorbeeld: een standvastige houding, de standvastige medewerker. In de woordfamilie is standvastigheid het abstracte concept van die eigenschap.

Synoniemen en contrasten: synoniemen omvatten vasthoudend, onverzettelijk en vastberaden; tegenhangers zijn wankel, veranderlijk en fragiel.

Zie ook: standvastigheid, betrouwbaarheid. Standvastigheid wordt vaak in contexten van leiderschap, arbeidsethiek en veerkracht genoemd in Nederlandse teksten en discussies.