standaardregel

Standaardregel is een term die verwijst naar een regel die als de standaard of norm wordt gezien binnen een bepaald domein of gemeenschap. Zo'n regel fungeert als referentiepunt voor wat als typisch, correct of aanvaardbaar geldt en biedt richting bij interpretatie, besluitvorming en evaluatie. Standaardregels kunnen vastliggen in handboeken, stijl- en spellingsgidsen, normen en procedures, maar ook voortkomen uit langjarige praktijk.

In taalwetenschap en onderwijs wordt de standaardregel vaak gebruikt om de 'standaardtaal' of standaardspelling te definiëren en het verschil met dialecten of informele taal aan te geven. Deze regels zijn vaak prescriptief en kunnen evolueren naarmate opvattingen over taal veranderen. Descriptieve benaderingen ontdekken wat mensen in werkelijkheid gebruiken, terwijl standaardregels richting geven aan onderwijs en officiële communicatie.

In andere vakgebieden fungeren standaardregels als primaire werkwijzen of aannames. In de wetenschap, engineering en industrie vormen ze vaak normen voor procedures, meeteenheden, veiligheid en kwaliteitscontrole. Deze standaarden worden gepubliceerd door normenorganisaties en beroepsgroepen en kunnen wereldwijd of regionaal gelden.

Standaardregels zijn onderhevig aan verandering: ze worden herzien op basis van nieuw bewijs, technologische ontwikkelingen of harmonisatie tussen regio's. Ze bieden stabiliteit, maar er kan ruimte bestaan voor uitzonderingen waar context dat vereist.

Zie ook: norm, prescriptieve grammatica, descriptieve grammatica, standaard (gebruik).