signaaltypen

Signaaltypen verwijzen naar de verschillende aard en eigenschappen van signalen die in techniek en wetenschap worden gebruikt om informatie te meten, registreren of verzenden. De indeling helpt bij het kiezen van verwerkingsmethoden en systemen.

Een gangbare indeling is op basis van het tijdsdomein: continu-tijdsignalen zijn gedefinieerd voor alle tijdstippen en leveren een oneindig continue amplitude, terwijl discreet-tijdsignalen alleen op specifieke tijdstippen bestaan, vaak voortkomend uit bemonstering. Bij deze laatste categorie speelt de bemonsteringstheorie een cruciale rol, omdat te hoge bemonsteringssnelheid nodig is om informatie te behouden en aliasing te voorkomen.

Een tweede indeling onderscheidt analoge en digitale signalen. Analoge signalen hebben een continue amplitude die variabel kan zijn, terwijl digitale signalen discrete amplitudewaarden aannemen, meestal representatief via bits. Digitale signalen worden vaak na discrete tijdsampling en quantisatie gevormd en vormen de kern van moderne informatietechniek.

Verder spreken mensen over deterministische signalen, die volledig voorspelbaar zijn, en stochastische of willekeurige signalen, die een statistisch gedrag vertonen. Ook kunnen signalen periodiek zijn, met een herhalende structuur, of aperiodiek.

Tot slot omvatten signaaltypen concepten zoals reële versus complexe signalen, bandlimiting, en baseband versus passband signals in communicatie. Door hun classificatie kunnen ontwerpers van systemen zoals telecommunicatie, audioverwerking en regeltechniek passende verwerkingsalgoritmen kiezen.