screeningsgesprekken

Screeningsgesprekken zijn korte, gerichte interviews die vaststellen of iemand aan basale criteria voldoet of verdere beoordeling nodig is. Ze komen voor in werving, gezondheidszorg en maatschappelijke dienstverlening en kunnen mondeling of telefonisch plaatsvinden.

Het doel en de context van screeningsgesprekken variëren. In werving screenen ze op minimale kwalificaties voordat een volledige sollicitatie volgt. In de gezondheidszorg ontdekken ze risico’s, symptomen of de noodzaak tot vervolgonderzoek. In maatschappelijke dienstverlening worden ze gebruikt om recht op ondersteuning of eventuele veiligheidsrisico’s vast te stellen. Doelcriteria zijn meestal vooraf vastgelegd in beleid of procedures.

Proces en methoden: het gaat meestal om gestructureerde of semigestructureerde gesprekken van korte duur, vaak 5 tot 15 minuten. Er worden standaardvragen of checklists gebruikt, uitgevoerd door HR, artsen of casemanagers. Toestemming, privacy en goede documentatie zijn essentieel. De uitkomst kan leiden tot doorverwijzing voor nader onderzoek of uitsluiting uit verdere stappen.

Voordelen en beperkingen: screenings besparen tijd en sorteren snel. Nadelen zijn mogelijke biases of verkeerde uitsluitingen en een beperkte basis voor definitieve beslissingen. Een duidelijke structuur, consistente criteria en training van interviewers verhogen betrouwbaarheid.

Juridische en ethische aspecten: screenings vallen onder privacywetgeving en anti-discriminatie. Persoonsgegevens vereisen toestemming, doelbinding en beveiliging. Transparante uitleg van het doel en bewaartermijnen zijn belangrijk.

Voorbeelden van toepassing: telefonische pre-screening bij werving; pre-operatieve screening in de zorg; intake-screening in maatschappelijke programma’s.