schijnbieding

Schijnbieding is een vorm van misleidende reclame waarbij een product als een aantrekkelijke korting wordt gepresenteerd, terwijl de korting niet werkelijk is of niet op z’n waarde kan worden gerealiseerd. Concreet kan de voorgestelde ‘oude prijs’ nooit of nauwelijks hebben bestaan, of geldt de korting alleen onder zeldzame of onrealistische voorwaarden. Ook kan het zijn dat het product op het moment van de aanbieding niet tegen de genoemde prijs beschikbaar is of dat de korting uitsluitend geldt voor een beperkt aantal stuks of klanten.

Veel voorkomende patronen zijn: een adverteren van een hoge ‘wasprijs’ die nooit reëel is geweest; een korting die alleen tijdelijk lijkt maar feitelijk altijd verkrijgbaar blijft; of voorwaarden die de consument nauwelijks helpt van de korting te profiteren. Het doel van een dergelijke schijnbieding is vaak om de indruk van een grote besparing te wekken en zo meer kopers te trekken.

Juridisch gezien valt schijnbieding onder misleidende handelspraktijken. In Nederland is dit verboden onder de Wet oneerlijke handelspraktijken en EU-richtlijnen die consumenten beschermen tegen misleidende reclame. Handhavers zoals de Autoriteit Consument & Markt (ACM) kunnen schijnbiedingen aan banden leggen en ondernemers kunnen worden aansprakelijk gesteld of beboet. Consumenten die het vermoeden hebben van een schijnbieding kunnen dit melden aan de ACM en mogelijk een klacht indienen; als de koop nog openstaat kan een consument ook besluiten de overeenkomst te ontbinden of prijscompensatie te eisen.

Zie ook: misleidende reclame, consumentenbescherming, kortingspraktijken.