scheepsaandrijvingen

Scheepsaandrijvingen verwijzen naar de systemen die een schip voortstuwen. Het gaat om de combinatie van krachtbron, vermogensomzetting en de voortstuwingselementen die water verplaatsen om beweging te creëren. De belangrijkste aandrijfprincipes zijn mechanische aandrijving, diesel-elektrische aandrijving en gasturbine-aandrijving, vaak gecombineerd in hybride systemen.

Mechanische aandrijving omvat motoren zoals dieselmotoren die direct of via een tandwielkast een schroef aandrijven. Bij directe aandrijving draait de motor rechtstreeks de schroef; bij reductie via een tandwielkast draait de schroef op een andere snelheid dan de motor. Veel schepen gebruiken vaste-pitch schroeven (VPP) of regelbare-pitch schroeven (CPP), afhankelijk van de gewenste manoeuvreer- en efficiëntie-eisen. Voor verbeterde wendbaarheid worden boeg- en zijschroeven toegepast.

Diesel-elektrische aandrijving gebruikt dieselmotoren die generators leveren om elektrische motoren aan de scheepsschroef of een as aan te drijven. Dit biedt flexibiliteit in lay-out, betere redundantie en efficiënte werking bij variabele belasting, en wordt veel toegepast op zware vrachtschepen, cruiseschepen en marineschepen.

Gasturbinenaandrijving gebruikt gas Turbines die snelvermogen leveren. Vaak komt deze vorm voor in CODAG-, CODLAG-, CODOG- of vergelijkbare gecombineerde systemen, waarbij de turbine wordt ingezet voor hoge snelheden en dieselmotoren voor efficiëntie bij normaal gebruik.

Hybride systemen combineren twee of meer principes, vaak diesel-elektrisch met een aanvullende gas turbine of batterijondersteuning. Innovaties richten zich op energiebesparing en het gebruik van alternatieve brandstoffen zoals LNG, waterstof of batterijen.

Modulaire vormen zoals azimuth- of pod-aandrijving (poot- of draaiende schroeven) verbeteren manoeuvreerbaarheid en ruimtegebruik, terwijl traditionele boeg- en roerstoelen extra controle bieden in havens en bij lage snelheden.