satijnsteken

Satijnsteken, ook wel satijnsteek genoemd, is een borduurtechniek die wordt gebruikt om vormen op een doek vlak en glad te vullen. De steek bestaat uit lange, dicht op elkaar liggende steken die in één richting worden gelegd, waardoor het oppervlak een satijnachtige glans krijgt en de ondergrond nauwelijks zichtbaar is.

Uitvoering: begin met een contour van de vorm om de rand scherp te definiëren, bijvoorbeeld met een terugstek. Vul daarna met lange steken die parallel liggen en elkaar zo min mogelijk overlappen. Zorg voor een constante garenspanning en een gelijkmatig patroon, zodat de bovenzijde egaal blijft. Houd de achterkant netjes door korte, onmerkbare steekjes te gebruiken om losse draden vast te zetten.

Variaties en toepassingen: voor schaduw en toonverschil wordt vaak de lang-en-kort satijnsteek toegepast, waarbij de lengtes van de steken variëren om een geleidelijke overgang te creëren. Satijnsteken is geschikt voor katoen, linnen en zijde, en wordt vaak gebruikt bij bloem- en bladvormen, letters en andere decoratieve motieven in handborduurwerk. Het kan met één draad of met meerdere draden worden uitgevoerd om meer dekking en glans te bereiken.

Historisch en context: satijnsteken is een van de meest gebruikte steken in vele borduurtradities wereldwijd, zowel in westerse als in Aziatische borduurkunst. Het vereist geduld en aandacht voor spanning en richting om een glad, uniform oppervlak te verkrijgen. Satijnsteken blijft populair vanwege zijn heldere glans en de mogelijkheid tot strakke, effen vlakken.