retoucheertechnieken

Retoucheertechnieken zijn methoden om beelden te verbeteren, veranderen of te styleren. Ze worden toegepast om onvolkomenheden te corrigeren, de kwaliteit te verhogen of creatieve effecten te bereiken. In fotografie, beeldbewerking en grafisch ontwerp bestaan zowel traditionele als digitale benaderingen van retoucheerwerk.

Traditioneel gebeurde retoucheren op prints met handmatige technieken, zoals airbrush (luchtspuitsysteem) en verf- of pigmenttoepassingen, evenals het verwijderen van vlekken en beschadigingen op negatieven en afdrukken. Digitale retoucheertechnieken ontstonden met grafische software en zijn nu dominant: ze gebeuren doorgaans niet-destructief via lagen en maskerlagen.

Belangrijke digitale technieken zijn onder meer: klonestempel en herstelborstel voor het verwijderen van onvolkomenheden; patch-tool; huidretouchering; kleurcorrectie en kleurgrading; dodging en burning (verhelderen en donker maken); frequentieseparatie voor fijnere huidretouchering; ruisreductie en verscherping; beeldcompositing.

Toepassingsgebieden zijn onder meer portret- en modefotografie, reclame en editorial beeldvorming, restauratie van historische foto's en beeldkunst, en creatieve composities. Ethische overwegingen spelen een rol bij retoucheertechnieken: transparantie, realisme en de sociale impact van beeldbewerking.

De selectie van technieken hangt af van het doel en van normen binnen de beroepsgroep. Een goede praktijk is het documenteren van bewerkingen en het gebruik van niet-destructieve workflows zodat de originele afbeelding altijd kan worden teruggehaald.