rekenenwiskunde

Rekenenwiskunde is een term die in het Nederlands wordt gebruikt om het gecombineerde domein van rekenen en wiskunde aan te duiden. Het omvat zowel tellen, optellen, aftrekken, vermenigvuldigen en delen (rekenen) als bredere wiskundige concepten en redenering (wiskunde). In veel onderwijscontexten worden rekenen en wiskunde gezien als twee verweven onderdelen van één vakgebied, dat steeds vaker als rekene-wiskunde of als geïntegreerde leerinhoud wordt benaderd.

In het primair en voortgezet onderwijs worden rekenen en wiskunde vaak uitgesplitst in verschillende competenties. Rekenen richt zich op talbegrip, getalbewustzijn, basisberekeningen, meten en verhoudingen, en alledaagse toepassingen. Wiskunde bestrijkt verder onderdelen zoals algebra, meetkunde, kans en statistiek, functies en abstract redeneren. De termen en onderverdeling kunnen per onderwijsbeleid verschillen, maar het doel is doorgaans om leerlingen zowel concrete bekwaamheden als abstract begrip bij te brengen.

Didactisch gaat het bij rekenenwiskunde om het ontwikkelen van conceptueel begrip, procedurale vaardigheid en probleemoplossend vermogen. Leerstromen maken vaak gebruik van concrete voorbeelden, visuele representaties en daarna steeds abstracter redeneren. Digitale hulpmiddelen en calculators kunnen ondersteunend zijn, maar begrip en flexibele toepassing staan centraal.

Historisch heeft rekenenwiskunde wortels in oude tellersystemen en meetkunde. In de moderne tijd zijn rekenen en wiskunde steeds nauw met elkaar verbonden binnen curricula, met nadruk op numerieke geletterdheid en logische denkvaardigheden als basiscompetenties.