radiotijdsignalen

Radiotijdsignalen zijn speciale radiogolven die naast ruis en propaganda ook nauwkeurige tijd- en datuminformatie dragen. Ze worden uitgezonden door openbare of onderzoeksinstellingen en dienen als referentie om klokken en tijdsystemen wereldwijd te synchroniseren. De signalen berusten op een combinatie van lange/grote kringbanen en zeer stabiele referentietijden, doorgaans gebaseerd op atoomklokken of andere hoogprecisie bronnen.

Inhoudelijk wordt de tijd meestal in minuteframes Verzonden. Een zender stuurt gedurende een minuut een reeks bits die seconden, minuten, uren en vaak de datum aangeven. De bits worden vaak gemoduleerd met korte en lange pulsen of met variaties in amplitudemanipulatie; de exacte codering verschilt per station. Aan het eind van een frame staat vaak een minute-marker of een specifieke signaalpatroon. Veel tijdsignalen geven ook informatie over bijzondere zaken zoals schrikkelseconden of tijdzoneovergangen.

Voorbeelden van bekende radiotijdsignalen zijn WWVB en WWV in de Verenigde Staten, DCF77 in Duitsland, MSF in het Verenigd Koninkrijk en JJY in Japan. CHU in Canada en andere korte- of middengolfrichtingen vormen aanvullende bronnen. De signaalgebieden variëren van landelijke dekking tot wereldwijde ontvangst, afhankelijk van band en zendvermogen.

Toepassingen omvatten de automatische afstelling van radio- en horloges, netwerk- en telecommunicatienetwerken, en precisie-navigatie- of test- en kalibratiedoeleinden. De betrouwbaarheid hangt af van ontvangstomstandigheden en de gebruikte ontvanger; consumentenklokken verbeteren vaak de tijd in groepen minuutten met behulp van de ontvangen frame.