radioisotopen
Een radioisotoop, korter aangeduid als radioisotoop, is een radioactieve isotoop van een element. Net als andere isotopen heeft het dezelfde chemische eigenschappen als zijn stabiele tegenhanger, maar de kern is onstabiel en ondergaat radioactieve verval, waarbij straling vrijkomt in de vorm van alfa-, bèta- of gamma-straling. De mate en aard van de straling worden bepaald door de kernstructuur en leiden tot een kenmerkende halveringstijd, de tijd waarin de activiteit gehalveerd is.
Radioisotopen worden geproduceerd in kernreactoren of versnellers door neutronenbotsingen of protonenbotsingen. Een deel van de radioisotopen
Halveringstijd verschilt sterk tussen isotopen, variërend van milliseconden tot miljarden jaren. De soort straling en de
Toepassingen: in de geneeskunde voor diagnostiek (technetium-99m, fluor-18); therapie (jodium-131, lutetium-177, cobalt-60); in de industrie als
Veiligheid en regelgeving: vanwege stralingsgevaar worden radioisotopen nauwkeurig bewaakt en gereguleerd. Gebruik vereist vergunningen, afscherming, monitoring