queuingvertraging

Queuingvertraging, ook wel wachtrijvertraging genoemd, is de tijd die een informatie-eenheid, zoals een pakket of een taak, in een wachtrij doorbrengt voordat de verwerking begint. In netwerken en informatiesystemen is dit de tijd tussen ontvangst en de start van verzending of verwerking. Het vormt samen met de verwerkingsduur de totale responstijd en heeft invloed op prestaties en gebruikerservaring.

Doorgaans ontstaat queuingvertraging door variatie in aankomsten en verwerkingscapaciteit. Een systeem kan overbelast raken wanneer de instroom van taken hoger is dan de verwerkingssnelheid, waardoor wachtrijen groeien en de wachttijd toeneemt. Factoren zoals arrival patterns, service time, prioriteitsregels en wachtrijdiscipline spelen een rol. Ook netwerkelementen als routers en switchfabric kunnen aanzienlijk bijdragen aan af te handelen pakketjes.

In de wachtrijtheorie worden modellen gebruikt om de verwachte wachttijd en de lengte van wachtrijen te schatten. Veelvoorkomende modellen beschrijven systemen met uiteenlopende aantallen servers en service- en aankomstverdelingen (bijvoorbeeld M/M/1, M/G/1). Een fundamenteel principe is Little’s Law, dat relateert gemiddelde aantal taken in het systeem aan de aankomstintensiteit en de tijd die deze taken in het systeem doorbrengen. Uit deze relaties volgen meetpunten zoals de gemiddelde wachttijd en de gemiddelde wachtrijlengte.

Methoden om queuingvertraging te verkleinen omvatten het vergroten van capaciteit, optimaliseren van prioriteit en planning, betere load balancing, en buffering of caching. Begrip van queuingvertraging helpt bij het ontwerpen van systemen met betere responstijden en betrouwbaarheid.