plaatsidentificaties

Plaatsidentificaties zijn uniforme codes of nummers die een geografische plek eenduidig aanduiden. Met zo’n identificatie kan een plaats in verschillende datasets, kaarten en informatiesystemen zonder verwarring worden verwezen. Een plaats kan een stad, dorp, gemeente, wijk of ander geografisch object zijn; in de praktijk worden soms ook bredere administratieve eenheden aangeduid.

Plaatsidentificaties worden meestal georganiseerd in hiërarchische of vlakke lijsten. In een hiërarchisch systeem bevat een code doorgaans meerdere niveaus (land, regio of provincie, gemeente, subgemeente of wijk), terwijl een vlak systeem elke locatie op zichzelf identificeert. Codes kunnen numeriek of alfanumeriek zijn en worden vaak als persistente referenties beheerd, met metadata zoals officiële naam, alternatieve namen, taal, geldigheidsduur en status (actief, opgeheven).

Het gebruik van plaatsidentificaties vergroot de interoperabiliteit tussen datasets en systemen. Ze vormen de basis voor geocodering, statistische publicaties, kaarten, adressen, logistiek, noodhulp en toeristische informatie. Door koppeling van gegevens uit verschillende bronnen via dezelfde identificatoren kunnen informatie en analyses betrouwbaarder worden samengebracht.

Verantwoordelijkheden voor het aanmaken en onderhouden van plaatsidentificaties liggen doorgaans bij nationale geografische of statistische instellingen en gemeenten. Internationale praktijken omvatten standaarden en aanbevelingen voor geografische identifiers, zoals internationale normen en open gazetteers. Juist onderhoud en duidelijke documentatie van geldigheid en definities zijn cruciaal, omdat wijzigingen in administratieve grenzen of herindelingen de codes kunnen beïnvloeden.

Zie ook: gazetteer, geocoding, geografische identificator.