plaagbeheer

Plaagbeheer is het geheel aan maatregelen en praktijken die gericht zijn op het voorkomen en beperken van schade door plagen zoals insecten, knaagdieren, schimmels, onkruiden en ziekteverwekkers aan gewassen, gebouwen en mensen. Het doel is economische schade te beperken, gezondheid te beschermen en milieu-impact te verminderen.

Geïntegreerde plaagbestrijding (IPM) vormt de basis van modern plaagbeheer. IPM combineert preventie, monitoring en besluitvorming op basis van feitelijke aantasting. Pas wanneer de aantasting een vooraf vastgestelde drempel overschrijdt, worden bestrijdingsmaatregelen toegepast, bij voorkeur in combinatie en met voorkeur voor minder risicovolle middelen.

Er bestaan verschillende methoden binnen IPM: preventie (hygiënische maatregelen, onderhoud, gebruik van resistente rassen), culturele en mechanische maatregelen (rotatie, timing, barrières, vallen), biologische bestrijding (natuurlijke vijanden en producten op basis van levende organismen) en, indien nodig, chemische bestrijding. Bij chemische bestrijding wordt gestreefd naar selectieve middelen en een zorgvuldige inzet om resistentie en milieueffecten te beperken.

Toepassingsgebieden zijn onder meer landbouw en tuinbouw, opslag en distributie van goederen, stedelijke omgevingen en openbare gezondheidszorg (vectorcontrole). Belangrijke aandachtspunten zijn vroege detectie, monitoring, minimalisatie van milieubelasting, bescherming van niet-doelsoorten en naleving van wet- en regelgeving.