ouderdommen

Ouderdommen verwijst naar het proces van verouderen bij mensen en andere organismen. In bredere zin kan het zowel het individuele ouder worden als de toenemende vergrijzing van een bevolkingsgroep betreffen.

Biologisch gezien omvat veroudering uiteenlopende veranderingen op moleculair en cellulair niveau, zoals verkorting van telomeren, accumulatie van DNA-schade, mitochondriale disfunctie en cellulaire senescentie. Deze processen leiden tot een langzamer herstel en afname van functionele capaciteit; er is veel variatie tussen personen in de snelheid en het verloop.

Qua gezondheid en functioneren zien oudere volwassenen vaker chronische aandoeningen zoals hart- en vaatziekten, diabetes en aandoeningen van het geheugen. Er is toename van polyfarmacie, verlies van spierkracht en mobiliteit, en een verhoogd risico op vallen en functionele beperkingen.

Op demografisch niveau zorgt de wereldwijde vergrijzing voor maatschappelijke uitdagingen en verschuivingen in pensioenstelsels, zorgvraag en woningaanpassingen. Beleidsrichtingen richten zich op actief ouder worden, preventie, vroegtijdige zorg en ondersteuning van sociale participatie.

Bevordering van kwaliteit van leven in de latere jaren omvat bewegen, gezonde voeding, cognitieve en sociale activiteiten. Technologie en zorgondersteuning, zoals telezorg en woningaanpassingen, spelen een steeds grotere rol. Onderzoek naar verouderingsmechanismen en geriatrie richt zich op betere zorg en ondersteuning voor ouderen.