opwekkingsbron

Een opwekkingsbron is een bron die energie levert aan een systeem of apparaat. In de breedte van de elektrotechniek verwijst de term naar elke voeding die elektrisch vermogen levert, zoals een spanningsbron, een stroombron of een gecombineerde voeding. Zo'n bron kan onafhankelijk zijn (onafhankelijke opwekkingsbron) of afgeleid uit signalen in het systeem (afhankelijke bron). In technisch modellering wordt een opwekkingsbron vaak gemodelleerd als een Thevenin-bron: een ideale spanningsbron met een series weerstand, of als een Norton-bron: een ideale stroombron met een parallel weerstand. Deze idealisaties helpen berekeningen en ontwerpen van schakelingen en netwerken.

In de praktijk is de opwekkingsbron meestal de feitelijke energiebron die een systeem voedt, zoals een elektriciteitscentrale, een batterij of een zonnepaneel, maar ook het elektriciteitsnet zelf kan als bron fungeren. Dergelijke bronnen leveren doorgaans wisselstroom of gelijkstroom en worden vaak gereguleerd of beveiligd door stroom- en spanningsregelingen, zodat spanning en vermogen gestabiliseerd blijven.

Bij roterende elektrische machines wordt de opwekkingsbron soms aangeduid als de excitatiebron: een aparte voeding die het magnetische veld van de rotor geeft, zodat de machine een spanning aan het net kan leveren. Kortom, de term verwijst naar elke bron die energie aan een elektrisch systeem levert, met contextafhankelijke invulling.