optiespricing

Optiespricing is het vakgebied dat de waardering van opties bepaalt. Opties geven de koper het recht, maar niet de verplichting, om een onderliggende waarde te kopen (call) of te verkopen (put) tegen een afgesproken prijs op of vóór een bepaalde vervaldatum. De prijs van een optie wordt beïnvloed door factoren zoals de huidige onderliggende prijs, de looptijd tot vervaldatum, volatiliteit, de risicovrije rente en eventuele dividenden. Europese opties kunnen alleen bij vervaldag worden uitgeoefend, Amerikaanse opties ook eerder.

Belangrijke waarderingsmodellen zijn onder andere het Black-Scholes-model, dat een gesloten formule biedt voor Europese opties onder bepaalde aannames zoals constante volatiliteit en geen dividenden. Binomiale en trinomialmodellen bieden stap-voor-stap optieswaardering en kunnen Amerikaanse opties beter afbeelden. Voor complexere producten worden Monte Carlo-simulaties en andere numerieke methoden toegepast.

Het prijsmechanisme berust op no-arbitrage en replicatie door dynamische hedging. De optieprijs wordt gezien als de prijs die overeenkomt met een risk-neutral verwachting van de toekomstige payoff. Daarbij spelen de zogenaamde Grieken een rol: delta, gamma, theta, vega en rho meten respectievelijk prijsgevoeligheid voor veranderingen in de onderliggende prijs, volatiliteit, tijd en rente, en worden gebruikt voor hedging en risicobeheer.

Implied volatility is de volatiliteit die in de marktprijs schuilt en wordt vaak afgeleid uit marktprijzen via een model. Modellen worden geconfronteerd met beperkingen zoals veronderstelde constante volatiliteit, lognormale verdeling en afwezigheid van transactiekosten; Amerikaanse opties vereisen vaak vroege uitoefening en extra modellering.

Toepassingen van optiespricing omvatten prijsbepaling, risicobeheer en handel in spredes en arbitrage; het vormt een fundamentele basis voor beleggers en marktmakers in aandelen, indices, valuta en grondstoffen.