openbaringen

Openbaringen is het laatste boek van het Nieuwe Testament. In het Nederlands wordt het vaak aangeduid als Openbaring van Johannes. Traditioneel wordt het toegeschreven aan Johannes de Meerdere, de apostel Johannes, maar de exacte auteurschap en datering zijn onderwerp van debat. Het behoort tot de apocalyptische literatuur en maakt gebruik van symbolische beelden en visioenen om Gods uiteindelijke plan te verwerken.

De inhoud van Openbaringen bestaat uit visioenen waarin thema’s als Gods troon, het Lam en de strijd tussen goed en kwaad aan bod komen. Centrale figuren zijn het Lam, het Beest uit de zee en het Beest uit de aarde, en Babylon de Grote. Het verhaal eindigt met de komst van de Nieuwe Jeruzalem. Het werk maakt uitgebreid gebruik van symboliek en getallen, en behandelt verdrukking, oordeel en uiteindelijke verlossing.

Historisch gezien werd Openbaringen in de late eerste eeuw geschreven, mogelijk in een context van vervolging onder het Romeinse rijk. Door de geschiedenis heen zijn er verschillende uitleggingen bedacht, waaronder futuristische (toekomstige eindtijd), preteristische (vervulling in de eerste eeuw), historistische en idealistische benaderingen. De beeldtaal nodigt uit tot uiteenlopende interpretaties.

In de canon van de meeste christelijke tradities is Openbaringen het afsluitende boek van het Nieuwe Testament. Het Grieks van het boek is de basis voor vertalingen en codices; oude manuscripten zoals Codex Sinaiticus en Codex Vaticanus dienen als belangrijke bronnen voor de tekst. Openbaringen heeft brede invloed gehad op theologie, liturgie, kunst en literatuur.