ontstekingsmethoden

Ontstekingsmethoden verwijzen naar de manieren waarop een verbrandingsmotor het lucht-brandstofmengsel tot ontbranding brengt. De twee hoofdtypen zijn vonkontsteking (spark-ignition, SI) en compressieontsteking (compression-ignition, CI). Bij vonkontsteking wordt het mengsel ontstoken door een elektrische vonk uit een bougie. Deze methode wordt voornamelijk toegepast in benzinemotoren en maakt het mogelijk het ontstekingstijdstip nauw te regelen. Voordelen zijn snelle ontsteking en flexibiliteit bij verschillende toerentallen en brandstoffen; nadelen zijn beperkingen in compressieverhouding en vaak hogere eisen aan octaangehalte van brandstof.

Bij compressieontsteking bereikt het ontstekingsmoment auto-ontsteking door de verhitte lucht als gevolg van hoge compressie. Brandstof wordt geïnjecteerd en ontbrandt zonder vonk. CI wordt vooral toegepast in dieselmotoren en in sommige gasmotoren. Voordelen zijn hoge efficiëntie en goed koppel bij belasting; nadelen omvatten hogere NOx- en roetuitstoot, en robuustere bouw.

Naast deze twee basismethoden bestaan er technologische ontwikkelingen die ontsteking optimaliseren onder moderne emissie-eisen. HCCI (Homogeneous Charge Compression Ignition) probeert een homogeen mengsel te laten ontbranden door compressie, wat emissies verlaagt maar bediening en stabiliteit beperkt. Lean-burn-technologieën gebruiken zeer luchtige mengsels om verbranding te verbeteren en brandstofverbruik te verminderen, vaak met geavanceerde ontstekingstiming en exhaustgasbehandeling. Daarnaast worden onder bepaalde omstandigheden plasma-ontsteking en heet-opppervlak-ontsteking (hot-surface ignition) toegepast om ontsteking te verbeteren bij koude of moeilijke omstandigheden. Deze methoden bepalen de prestaties, efficiëntie en emissies van motoren en worden afgestemd op brandstoffen en reguleringen.