ongeloof

Ongeloof is het ontbreken van geloof in religieuze of bovennatuurlijke beweringen. In het dagelijks taalgebruik verwijst het naar een houding van scepticisme of afwijzing ten opzichte van religie, godsbeelden en andere metafysische claims. Daarnaast kan ongeloof slaan op een bredere houding ten opzichte van stellingen, vergelijkbaar met het Engelse unbelief.

Het woord is afgeleid van on- (niet) en geloof. In het Nederlands wordt het zowel in religieuze als in seculiere contexten gebruikt. Een persoon die ongelovig is, wordt „ongelovige” genoemd; „ongeloof” kan verwijzen naar een persoonlijke overtuiging of naar een collectieve positie zoals atheïsme of agnosticisme.

Context en gebruik: In religieuze tradities kan ongeloof leiden tot twijfel of apostasie en beïnvloedt het hoe men over zingeving en ethiek denkt. In moderne plurale samenlevingen is ongeloof een gangbare positie naast geloof en atheïsme, vaak geaccepteerd als legitieme levensbeschouwing en vaak verbonden met vrijheid van religie, vrijheid van meningsuiting en academische vrijheid.

Sociologisch en psychologisch perspectief: Onderscheid tussen geloof en ongeloof wordt in onderzoek vaak gezien als onderdeel van secularisatie en pluralisering van wereldbeelden. Ongelovigen kunnen verschillende motivaties hebben, variërend van rationele twijfel tot culturele of opvoedkundige factoren. In Vlaanderen en Nederland is ongeloof gangbaar en kan het een positie zijn binnen diverse stedelijke en intellectuele gemeenschappen.