onderhoudscapaciteit

Onderhoudscapaciteit is het vermogen om onderhoudswerk uit te voeren binnen een bepaalde periode, gegeven de beschikbare menselijke bronnen, materialen, gereedschappen en faciliteiten. Het concept is een kernonderdeel van asset- en onderhoudsmanagement, omdat het bepaalt hoeveel werk er gepland en uitgevoerd kan worden zonder ongewenste downtime of kwaliteitsrisico’s.

Belangrijke componenten zijn: personeelscapaciteit (aantal technici, ploegendiensten, vaardigheden), beschikbaarheid van onderdelen en gereedschappen, ruimte en onderhoudsruimten, en software en processen voor planning en uitvoering (bijv. CMMS). Ook de infrastructuur voor downtime, zoals productie- of servicevensters, speelt mee. De verhouding tussen vraag naar onderhoud (preventief, voorspellend, correctief) en capaciteit bepaalt de haalbaarheid van planning en de omvang van de backlog.

Metingen: capaciteit wordt vaak uitgedrukt als beschikbare uren of arbeidscapaciteit, en benutting als verhouding van daadwerkelijk uitgevoerde onderhoudswerk aan de beschikbare capaciteit. Andere indicatoren zijn de backlog, de doorlooptijd van werkorders, en de on-time completion rate. Bij nieuwere systemen kunnen ook MTTR, MTBF en onderhoudsintervalanalyse helpen bij het afstemmen van capaciteit op verwachte belasting.

Verhoging van onderhoudscapaciteit kan door betere capaciteitsplanning, vraagbeheersing, optimalisatie van preventief onderhoud, inzet van predictief onderhoud om piekbelasting te verkleinen, outsourcing of contractonderhoud, en training of hogere productiviteit via CMMS-gestuurde scheduling en betere voorraadbeheer.

Toepassingsgebieden omvatten productie, nutsbedrijven, transport en digitale infrastructuur. Een goede onderhoudscapaciteit draagt bij aan minder ongeplande stilstand, lagere operationele kosten en verbetering van de betrouwbaarheid van assets.