onderbouwden

Onderbouwen is een werkwoord in het Nederlands dat betekent het geven van redenen, bewijzen of argumenten ter ondersteuning van een bewering, conclusie, plan of voorstel. Het doel is de geloofwaardigheid, transparantie en overtuiging van een standpunt te vergroten. Onderbouwing kan bestaan uit empirische gegevens, theoretische redenering, logische analyse en verwijzingen naar relevante bronnen.

Etymologisch komt onderbouwen van onder- en bouwen: figuurlijk betekent het het bouwen van een stelling op een stevige basis. In academisch en professioneel taalgebruik is onderbouwing een noodzakelijke voorwaarde voor verantwoord vermelde claims. Een bewering zonder voldoende onderbouwing wordt doorgaans als twijfelachtig gezien.

Gebruikscontexten en vormen. In onderzoeks- en wetenschappelijke teksten speelt onderbouwing een centrale rol door data, methoden en resultaten aan een conclusie te koppelen. Ook in beleid, recht en bedrijfsvoering is het gebruikelijk om plannen en besluiten te onderbouwen met feiten, criteria en verwijzingen naar literatuur. Typen onderbouwing omvat empirisch (bewijsbaar door gegevens of experimenten), theoretisch (verwijzingen naar modellen of theorieën) en logisch (geldige redeneertrappen). Soms wordt ook normative onderbouwing gebruikt, waarin waarden of normen een rol spelen.

Procedure en kwaliteit. Een gangbare aanpak is: verzamel bewijsmateriaal, structureer de redenering, verbind elke bewering met onderbouw, en bespreek mogelijke tegenargumenten. Het versterken van onderbouwing vergroot de reproduceerbaarheid en betrouwbaarheid van de betoogde stelling. Let op hallmarks van goede onderbouwing: duidelijkheid, relevantie van bronnen, en vermijding van ongefundeerde aannames.

Zie ook/gerelateerde termen: onderbouwing, bewijsvoering, bewijs, redenering.