netwerkkanalen

Netwerkkanalen zijn de communicatiepaden waardoor informatie tussen netwerkapparaten wordt verzonden. Het begrip kan zowel verwijzen naar een fysiek kanaal—de daadwerkelijke drager van signalen zoals glasvezel, coax of een radiokanaal—als naar een logisch kanaal dat meerdere gegevensstromen over één fysiek medium mogelijk maakt.

Fysieke kanalen betreffen de daadwerkelijke media en de kenmerken van de verbinding, zoals capaciteit, signaalverliezen en storingsgevoeligheid. Logische kanalen zijn abstracties die de dataflow organiseren, bijvoorbeeld virtuele circuits, VLAN’s of VPN-tunnels, waardoor meerdere verbindingen over één fysieke aansluiting kunnen bestaan zonder elkaar te hinderen.

Veelgebruikte multiplexingtechnieken maken het mogelijk om meerdere datastromen over een enkele fysieke verbinding te combineren. Frequentiemultiplexing (FDM) verdeelt een kanaal in meerdere frequentiebanden; tijdmultiplexing (TDM) deelt tijdsloten toe aan signalen; code-multiplexing (CDMA) gebruikt codes om signalen te scheiden. In moderne draadloze netwerken speelt orthogonale frequentiedivisie (OFDMA) een belangrijke rol. Deze methoden verhogen de efficiëntie en verminderen interferentie tussen kanalen.

Het beheer van netwerkkanalen gebeurt door netwerkapparatuur zoals switches, routers en draadloze toegangspunten, vaak ondersteund door softwaredefined networking. Bij ontwerp en onderhoud spelen factoren als capaciteit, latency, betrouwbaarheid en omgevingsomstandigheden een rol bij de toewijzing van kanalen en prioriteiten.

Zie ook multiplexing, bandbreedte en OSI-model.