motorfuncties

Motorfuncties verwijzen naar het vermogen om bewegingen uit te voeren met spieren, botten en het zenuwstelsel. Ze omvatten grove motoriek, zoals lopen, rennen en springen, en fijne motoriek, zoals schrijven, knippen en knoopjes vastmaken. Succesvolle motoruitvoering vereist een samenspel van motorplanning, motorcontrole en sensorische feedback, die vanuit het centrale zenuwstelsel (hersenen en ruggenmerg) naar de spieren worden gestuurd.

Motorfuncties bestaan uit verschillende aspecten. Grof motorisch functioneren gaat over grote bewegingen en evenwicht, terwijl fijne motoriek zich richt op nauwkeurige, vaak oogaangedreven handbewegingen. Een goed functionerende motorcoördinatie hangt af van motorplanning (het organiseren van bewegingen in de juiste volgorde) en een nauwkeurige uitvoering, ondersteund door continue sensorische informatie uit spieren en gewrichten.

De ontwikkeling van motorfuncties verloopt doorgaans geleidelijk: van hoofd- en nekcontrole bij zuigelingen tot zithalver, staan en lopen, gevolgd door steeds fijnere motorische vaardigheden zoals grijpen en schrijven. Ontwikkeling wordt beïnvloed door genetische factoren, sensorische ervaringen en omgevingsstimulatie. Vertraagde of afwijkende motorontwikkeling kan wijzen op onderliggende factoren en vraagt vaak betrokkenheid van zorgprofessionals.

Beoordeling en behandeling van motorfuncties gebeuren vaak door ergotherapeuten en fysiotherapeuten. Diagnostiek kan bestaan uit observatie, gestandaardiseerde testen en ontwikkelings- of neurologische evaluaties. Behandeling richt zich op verbetering van kracht, coördinatie, balans en oog-hand-coördinatie, maar ook op aanpassingen in dagelijks leven, zoals hulpmiddelen en strategieën om activiteiten zelfstandig uit te voeren.

Veelvoorkomende motorstoornissen zijn cerebrale parese, dyspraxie (ontwikkelingscoördinatiestoornis), DCD, ataxie en dystonie. Deze kunnen invloed hebben op dagelijkse activiteiten, scholing en participatie in sociale activiteiten.