miswaardeering

Miswaardeering is het toekennen van een onjuiste waarde aan activa of passiva, waardoor de financiële positie of prestaties van een organisatie niet betrouwbaar wordt weergegeven. De term wordt gebruikt in financiële verslaggeving, bedrijfsanalyse en waarderingspraktijk en kan zowel subjectieve schattingen als objectieve waarderingsmodellen betreffen.

Er bestaan twee hoofdvormen: overwaardering (te hoge waardering) en onderwaardering (te lage waardering). Waarderingen kunnen betrekking hebben op materiële activa, immateriële activa zoals goodwill, financiële instrumenten of vorderingen, en op de berekening van boekwaarden versus de reële waarde (fair value).

Oorzaken zijn onder meer beperkte marktdata, illiquiditeit, afwijkende veronderstellingen, cognitieve biases bij het management, complexiteit van waarderingsmodellen en fouten in de boekhouding. Gebrekkige informatie of inconsistent gebruik van normen (IFRS, GAAP) kan eveneens leiden tot miswaardeering.

Gevolgen kunnen bestaan uit een vertekende winst- en verliesrekening, een onjuiste balanspositie, veranderingen in kredietwaardigheid en mogelijk toezicht of reputatieschade. Daarnaast kunnen investerings- en financieringsbeslissingen misleid worden door miswaardeerde waarderingen.

Mitigerende maatregelen omvatten een expliciet waarderingsbeleid, periodieke impairmenttesten, onafhankelijke waarderingen, transparante toelichtingen en sterke interne controles. Auditcommissies en externe auditors spelen een cruciale rol bij de detectie en correctie van miswaardeeringen. Zie ook: waardering, fair value, impairment, IFRS, GAAP.