migratiemodellen

Migratiemodellen zijn wiskundige en computationele instrumenten die migratiepatronen verklaren, beschrijven en soms voorspellen. Ze richten zich op de verplaatsingen van mensen tussen regio's, landen of steden en op de factoren die deze verplaatsingen beïnvloeden, zoals economische omstandigheden, beleid, afstand en sociale netwerken.

Op macro-niveau worden vaak econometrische en statistische modellen toegepast, waaronder zwaartepunt- en gravity-modellen die migratiestromen koppelen aan de inwonersaantallen en omgekeerd evenredig zijn met de afstand tussen gebieden. Een alternatief is het radiation-model, dat uitgaat van kansen en spontane onderlinge verplaatsingen zonder calibratieparameters.

Op micro-niveau zijn agent-based modellen en micro-simulaties populair, waarbij individuele huishoudens of personen met regels en voorkeuren worden gevolgd om emergente migratiepatronen te analyseren. Tussenniveaus gebruiken netwerkmodellen die migratiestromen zien als resultaten van structurele netwerken zoals transport- en arbeidsmarktnetwerken.

Data en variabelen: migratiemodellen gebruiken gegevens uit volkstellingen, bevolkings- en arbeidsmarktrapporten, administratieve registers en internationale organisaties. Veelgebruikte variabelen zijn bevolkingsgrootte, afstanden, inkomen, werkgelegenheid, huisvesting, visa- en grensbeleid, conflicten of klimaatgerelateerde prikkels. Modellen worden gekalibreerd aan historische migratiestromen en gevalideerd met out-of-sample data.

Toepassingen en beperkingen: migratiemodellen ondersteunen beleid en planning op gebieden als regionale ontwikkeling, integratiebeleid en klimaatmigratie. Ze kunnen scenario’s verkennen, zoals veranderingen in beleidsregels of economische omstandigheden. Beperkingen omvatten datavaliditeit, onderrapportage, veranderende drijvers en onzekerheid in toekomstige omstandigheden; modellen geven vaak een mogelijke richting weer, geen exacte voorspellingen.