meubelveiligheid

Meubelveiligheid verwijst naar de veiligheid van meubels gedurende ontwerp, productie en gebruik, met als doel letsel en gezondheidsschade te voorkomen. Het omvat huishoudelijke, kantoormeubelen en meubels voor kinderen, en betreft zitmeubelen, tafels, kasten, bedden en buitenmeubilair.

Belangrijke risico’s zijn kantelen en instabiliteit, beschadigde of losse onderdelen, scherpe randen of uitsteeksels, kleine onderdelen die ingeslikt kunnen worden, en materialen of afwerkingen met hoge emissies. Ook brandgevaar en brandveiligheid spelen een rol, vooral bij bekleding en keukenelementen. Risico’s ontstaan vaak door verkeerde montage, overbelasting, slijtage of beschadiging.

Preventie vindt plaats via ontwerp- en productietechnieken zoals stabiele constructies, afgeronde hoeken, verborgen bevestigingspunten, duidelijke montage-instructies en geschikte verankering. Voor meubels bestemd voor kinderen gelden extra maatregelen zoals kindveilige vergrendelingen en beperking van kleine onderdelen. Daarnaast worden materialen gekozen met lage emissies en veilige lijmen en verven, en worden ergonomische afmetingen en belasting- en kantelgrenzen gehanteerd.

Normen en testen spelen een belangrijke rol in Europa. Veelvoorkomende normen zijn onder meer EN 1728 voor stabiliteit, EN 12520 voor veiligheid van huishoudzitmeubelen en EN 16139 voor sterkte en duurzaamheid van niet-huishoudelijk meubilair. Voor bekleding bestaan flammabiliteitsnormen zoals EN 1021. Conformiteit kan worden aangetoond door tests en documentatie, vaak ondersteund door de Algemene Productveiligheidsrichtlijn (GPSD) en nationale keuringsprocessen.

Voor consumenten geldt: bij aankoop op zichtbare schade controleren, montage-instructies volgen, bevestigingspunten controleren en bij zware meubels indien nodig muurankers gebruiken. Bij beschadiging worden onderdelen vervangen of professioneel bevestigd.