merkentoets

Merkentoets is een term uit het Nederlandse intellectueel eigendomsrecht die verwijst naar een gestructureerde beoordeling van een voorgestelde merknaam of -logo om de kansen op registratie en bescherming te bepalen. Vaak uitgevoerd door bedrijven, merkenjuristen en advocaten, dient de merkentoets als een vroege screening voordat kosten worden gemaakt aan een officieel merkverzoek.

De relevante juridische context omvat het Nederlandse en Benelux merkenrecht, evenals EU-verordeningen. Een merk moet volgens de wet aan absolute en relatieve registratiegronden voldoen. Absolute gronden betreffen onder meer onderscheidend vermogen en de grafische representatie; merken die descriptief, generiek of misleidend zijn, kunnen afgewezen worden. Relatieve gronden betreffen de kans op verwarring met oudere rechten, zoals bestaande merken voor vergelijkbare goederen of diensten. Instanties zoals het Benelux Office for Intellectual Property (BOIP) en de EUIPO toetsen deze aspecten tijdens de examenkamer.

Belangrijke criteria in de merkentoets zijn onderscheidend vermogen, niet-descriptief karakter, geen misleidende werking, en geen conflict met eerder recht. Daarnaast wordt gekeken naar de grafische representatie, consumentperceptie, en of er geografische of persoonlijke naamconnotaties spelen.

Het proces omvat meestal een pre-screening en search naar bestaande merken, een beoordeling van woordbeeld, klank en impact op de consument, en een evaluatie van relevante klassen en mogelijke verwarringsgevaar. Indien nodig kan het voorstel aangepast of verworpen worden om toekomstige obstakels te vermijden.

Een merkentoets biedt geen garantie op registratie maar dient als praktisch hulpmiddel voor besluitvorming rondom branding en intellectueel eigendom.