meleewapens

Melee-wapens, oftewel wapens voor hand-tot-handgevecht, zijn wapens die ontworpen zijn om in direct contact met de tegenstander te worden gebruikt. Ze werken op korte afstand en berusten op lichamelijke kracht en techniek in plaats van op projectielen. Door de geschiedenis heen zijn meleewapens ingezet voor defensie, oorlogvoering, jacht en ceremoniële doeleinden in diverse culturen.

Meleewapens kunnen worden onderverdeeld naar het type schade dat ze meestal veroorzaken: slagwapens zoals knuppels, stokken en hamers; snijwapens zoals zwaarden, dolken en messen; steekwapens zoals dolken en speerpunten; lange wapens/polearms zoals speer, lans en halberd; en flexibele wapens zoals nunchaku en kusari-fundo. In verschillende tradities zijn deze wapens vervaardigd uit hout, metaal of combinatie daarvan, en ze bestaan in militaire, civiele en sportieve varianten.

Historisch gezien speelden meleewapens een centrale rol in veel beschavingen en tijdperken; in de oudheid en middeleeuwen vormden ze de primaire wapens in oorlogvoering en jacht en fungeerden ze ook in ceremoniële rituelen. Met de opkomst van vuurwapens nam hun militaire dominantie af, maar ze blijven bestaan in training en sport. In moderne context worden meleewapens vooral gebruikt in sport en onderwijs, bijvoorbeeld in sportfencing, HEMA (Historical European Martial Arts) en traditionele krijgskunsten. Voor training en demonstratie worden vaak wapens van hout of kunststof gebruikt om veiligheid te waarborgen.

Wet- en regelgeving rondom meleewapens variëren per land en regio. Bezit, transport en gebruik kunnen beperkt of verboden zijn buiten erkende sport- of herdenkingsactiviteiten. Veiligheid en verantwoord trainen staan centraal bij onderwijsinstellingen en sportclubs die hiermee werken.