mainfunctie

Mainfunctie is het aangewezen beginpunt van een computerprogramma waaruit de uitvoering start. In de meeste talen bepaalt deze functie de opstartvolgorde, initialiseert zij resources, verwerkt zij eventuele commandoregelargumenten en stuurt zij de hoofdlogica van het programma aan.

In C en C++ heeft de mainfunctie meestal een signatuur als int main(int argc, char *argv[]) of int main(void). De parameters argc en argv geven respectievelijk het aantal argumenten en de argumenten zelf door aan het programma. De returnwaarde levert de exitstatus aan bij afsluiting, waarbij doorgaans 0 staat voor succes en andere waarden voor fouten.

In Java wordt de entry point bepaald door de methode public static void main(String[] args) in een klasse. Deze methode wordt door de Java Virtual Machine aangeroepen met een array van strings als argumenten. Omdat main in Java een methode is, moet hij in een klasse staan en heeft hij de gebruikelijke modifiers.

Andere talen kennen verschillende regels. Python vereist geen verplicht main, maar veel programmeurs nemen een main()-functie op en roepen die aan onder de voorwaarde if __name__ == "__main__": zodat de code ook als module herbruikbaar blijft. In talen zoals Rust en C# is een main-functie verplicht, maar verschillen de details van signatuur en returntypes.

Het doel van de mainfunctie is het organiseren van de opstartlogica: initialiseren van bronnen, behandelen van invoer en het aansturen van de kernlogica van het programma. Een correcte signatuur en juiste aansluiting op de runtime voorkomen opstartproblemen.

Zie ook: programmastructuur, entry point, commandoregelargumenten.