luchtvochtigheidsveranderingen

Luchtvochtigheid is de hoeveelheid waterdamp in de lucht. In meteorologie wordt meestal gesproken over relatieve vochtigheid (RV), een percentage dat aangeeft hoeveel waterdamp er in de lucht zit ten opzichte van de hoeveelheid die bij die temperatuur maximaal kan worden vastgehouden. Andere meeteenheden zijn absolute vochtigheid (het massapercentage waterdamp per volume lucht) en de dauwpunt, de temperatuur waarbij waterdamp condenseert tot vloeistof.

Een gebruikelijke range voor comfort binnenshuis ligt tussen ongeveer 40 en 60 procent relatieve vochtigheid. Hogere RV kan condensatie, schimmelvorming en muffe geurtjes veroorzaken; lagere vochtigheid kan leiden tot een droge huid, prikkelende oog- en keelirritatie en toegenomen statische elektriciteit. RV en temperatuur beïnvloeden elkaar bij het bepalen van thermisch comfort.

Relatieve vochtigheid wordt meestal gemeten met een hygrometer. Soms wordt de vochtigheid berekend via een psychrometer, die een droge en een natte thermometer vergelijkt. Moderne sensoren geven digitale uitlezingen en kunnen geïntegreerd zijn in verwarmings-, ventilatie- en airconditioningsystemen (HVAC).

Oorzaken van variaties zijn onder meer klimatologische omstandigheden, seizoenswisselingen en binnenactiviteiten zoals koken, douchen en wassen, vaak in combinatie met beperkte ventilatie. Langdurig hoog vocht kan leiden tot bouwschade en gezondheidsproblemen, terwijl aanhoudend laag vochtgevoel irritatie van luchtwegen kan versterken.

Beheer van luchtvochtigheid in gebouwen omvat adequate ventilatie, verwarming en koeling, en zo nodig ontvochtigen of bevochtigen. Het doel is een stabiele RV binnen het gewenste comfortgebied, wat bijdraagt aan gezondheid, comfort en bouwfysische integriteit.