liquiditeitsnormen

Liquiditeitsnormen zijn regels die financiële instellingen, met name banken, verplichten over voldoende liquide middelen te beschikken en inzicht te hebben in verwachte kasstromen. Het doel is om tijdig aan financiële verplichtingen te kunnen voldoen, ook onder stressvolle marktomstandigheden. Ze vormen een belangrijk onderdeel van prudentieel toezicht en dragen bij aan de stabiliteit van het financiële systeem.

De belangrijkste bouwstenen komen uit Basel III: de liquidity coverage ratio (LCR) en de net stable funding ratio (NSFR). De LCR vereist dat een bank voldoende hoogwaardige liquide activa aanhoudt om netto kasuitstromen in een stressperiode van circa 30 dagen te kunnen opvangen. De NSFR richt zich op stabiele financiering over een langere termijn en moet een gezonde verhouding tussen funding en activaposities waarborgen.

In de Europese Unie zijn deze normen uitgewerkt in de CRR/CRD-regelgeving. Toezichthouders zoals de European Banking Authority en de Europese Centrale Bank stellen aanvullende richtsnoeren en stress-testvereisten vast. De Nederlandse toezichthouder De Nederlandsche Bank (DNB) ziet toe op naleving bij banken en andere relevante instellingen, met speciale aandacht voor liquiditeitsbuffers, kasstromen en herstelplannen.

Praktisch gezien houden liquiditeitsnormen in dat banken een liquide buffer aanhouden, kasstromen voorspelbaar maken en regelmatig stressscenario’s simuleren. Governance, beleid voor liquiditeitsrisico en duidelijke verantwoordelijkheden bij contante beschikbaarheid zijn essentiële onderdelen van de toezichtpraktijk.

Een veelgenoemde discussie rondom liquiditeitsnormen gaat over kosten, implementatiecomplexiteit en de balans tussen streng regime en operationele flexibiliteit. Desondanks blijven de normen centraal staan in het bevorderen van korte- en lange termijn financiële stabiliteit.