lichtintensiteiten

Lichtintensiteit is de sterkte van licht in een specifieke richting. Het is een fotometrische grootheid die aangeeft hoeveel zichtbaar licht in die richting aanwezig is, rekening houdend met de gevoeligheid van het menselijk oog. De maat daarvoor is de candela (cd). Een bron heeft in elke richting een bepaalde intensiteit; de candela is de lumineuze intensiteit in die richting en is gedefinieerd volgens een gestandaardiseerde stralingsverdeling bij een monochromatische frequentie van 5,40×10^14 Hz (555 nm) en een stralingsintensiteit van 1/683 W per steradian in die richting.

Lichtintensiteit valt onder fotometrische grootheden, terwijl radiometrische grootheden de totale straling beschrijven zonder rekening te houden met menselijke visie. De radiantintensiteit (uitgedrukt in W/sr) is bijvoorbeeld een radiometrische maat, en moet onderscheiden worden van de luminieuze intensiteit uitgedrukt in cd. De relatie tussen deze twee benaderingen ligt in de gevoeligheid van het oog: de candela levert een maat die aansluit op wat mensen als “helder” ervaren.

Verwant zijn onder meer illuminantie (lux), die flux per oppervlak meet, en luminantie (cd/m²), die licht per oppervlak in een richting aangeeft. Illuminantie en luminantie hangen af van afstand, hoek en de lichtverdeling van de bron. De basisrelatie voor eenpuntbron is E ≈ I / r² voor een richting waarin het licht normaal op het oppervlak valt, waarbij I de luminieuze intensiteit is in die richting.

Metingen gebeurt met fotometers en goniometers die de richtingafhankelijke lichtuitstraling bepalen en vertalen naar cd-waarden. Toepassingen bevinden zich in verlichtingsontwerp, fotografie, audiovisuele beeldvorming en astronomie, waar de directionaliteit van licht en de menselijke perceptie centraal staan.