lichaamsposities

Lichaamsposities verwijst naar de verschillende oriëntaties en ruimtelijke ordeningen van het menselijk lichaam ten opzichte van de zwaartekracht en de omgeving. De term wordt toegepast in onder meer anatomie, geneeskunde, beeldvorming, fysiotherapie, ergonomie en sport. Een basisreferentie is de anatomische houding: rechtop staand, met het gezicht naar voren, de armen langs het lichaam en de handpalmen naar voren.

Naast de anatomische houding bestaan er tal van specifieke posities, zowel in statische als in klinische context. Voorbeelden zijn liggend op de rug (supine), liggend op de buik (prone) en zijligging (lateral decubitus). In zittende of liggende varianten komen posities zoals zittend (sitting), staand (standing) en knielend voor. In medische settings bestaan aanvullende posities als lithotomie (liggende rug met knieën omhoog, vaak gebruikt bij gyneologie en urologie), Trendelenburg (hoofd hoger dan de voeten), Fowler-positie (matig tot hoog zitten met rug recht) en Sims-positie (zijligging met gebogen heup en knie).

Toepassingen en gezondheidsoverwegingen: posities bepalen ademhaling, bloedcirculatie en belasting van de wervelkolom. Bij beeldvorming en chirurgie worden posities gekozen om toegang te bieden en beelden te optimaliseren. In fysiotherapie en ergonomie streeft men naar neutrale, comfortabele houdingen en afwisseling om belasting te verminderen en klachten te voorkomen. Voor langdurige posities bestaan adviezen zoals ondersteuning, regelmatige wisseling en het gebruik van positioneringshulpmiddelen om decubitus en compressie te voorkomen. Lichaamsposities vormen een centraal onderwerp in medische en ergonomische praktijken en onderzoek.