legitimeert

Legitimeert is de tegenwoordige tijd van het werkwoord legitimeren in het Nederlands. Het betekent het geven van legitimiteit of geldigheid aan een handeling, besluit, claim of autoriteit, oftewel aantonen dat die zaak geoorloofd, rechtmatig of gerechtvaardigd is. In juridische, politieke en administratieve contexten wordt het vaak gebruikt om aan te geven dat een maatregel of argument een basis heeft in wet- of regelgeving, procedures of maatschappelijke normen.

Gebruik en nuance: Legitimeer wordt vaak verward met rechtvaardigen, maar legitimeren legt de nadruk op legaliteit en geldigheid, terwijl rechtvaardigen meer op morele of redelijke gronden kan wijzen. Verantwoorden betekent uitleg geven waarom iets nodig of gerechtvaardigd is, terwijl legitimeren verwijst naar de basis waarop een handeling als geoorloofd wordt beschouwd. In beleidsteksten kan men zeggen dat een maatregel wordt “geframed” als legitiem dankzij het wettelijke kader en de constitutionele principes.

Etimologie en gerelateerde termen: Het werkwoord is afgeleid van het Franse légitimer, zelf afkomstig uit Latijn legītimus of legitimus (“geoorloofd, wettig”). Verwandte termen zijn legitimiteit (de eigenschap van geoorloofd zijn), en legitiem (adj.: wettig, geoorloofd).

Voorbeeldzinnen: De overheid legitimeert de maatregel met verwijzingen naar het wettelijke kader en de begrotingsregels. Het besluit wordt door de autoriteit als legitiem beschouwd omdat het past binnen de geldende regels en procedures.

---