Home

legeringssamenstelling

Een legeringssamenstelling beschrijft de verhouding van de verschillende elementen die samen een legering vormen. De samenstelling wordt meestal uitgedrukt in massapercentage (wt%) of, bij sommige toepassingen, in atomaire fractie (at.%). De gekozen verhouding bepaalt welke fasen ontstaan bij afkoeling en hoe de microstructuur eruitziet, wat invloed heeft op eigenschappen zoals sterkte, ductiliteit, hardheid, slijtvastheid, corrosieweerstand en warmtebestendigheid.

Tijdens het ontwerp en de productie van een legering worden een hoofdmetaal en aanvullende elementen geselecteerd

De samenstelling kan tijdens het smelten en gieten nauwkeurig worden geregeld en wordt vaak gehomogeniseerd door

Voorbeelden van toonaangekondigde legeringen zijn staal (koolstof, chroom, nikkel), aluminiumlegeringen (aluminium met magnesium en siliconen), en

en
gedoseerd.
Veel
voorkomende
legeringselementen
zijn
koolstof,
chroom,
nikkel,
vanadium,
aluminium,
magnesium,
silicium,
koper
en
stikstof.
De
aanwezigheid
en
concentratie
van
deze
elementen
sturen
de
vorming
van
fasen
zoals
ferriet,
austeniet,
carbiden
of
intermetallische
fasen
en
daarmee
de
mechanische
en
chemische
prestaties.
warmtebehandeling
om
een
uniforme
dosering
door
het
materiaal
te
krijgen.
De
samenstelling
wordt
vastgesteld
met
chemische
analysetechnieken
zoals
optische
emissie-spectroscopie,
röntgendiffractie
of
ICP-opleidingen
(ICP-OES/ICP-MS)
en
gecontroleerd
tegen
toleranties
volgens
nationale
of
internationale
normen
(bijv.
ISO-,
EN-
of
ASTM-standaarden).
nickel-
of
titaniumlegeringen
met
diverse
additieven.
Veranderingen
in
samenstelling
bieden
kansen
voor
gewenste
eigenschappen
maar
vereisen
nauwkeurige
controle
en
kostenafweging.