kreukbestendigheid

Kreukbestendigheid is de eigenschap van textiel om kreukels te weerstaan en om na vervorming terug te keren naar een vlak, glad oppervlak. Het heeft invloed op het uiterlijk, comfort en onderhoud van kleding en andere textieltoepassingen. Stof met hoge kreukbestendigheid vertoont minder en minder diepe kreukels tijdens dragen, wassen en opbergen.

Meetsystemen: De meest gebruikte methode is de kreukherstelhoek (CRA) test. Een staaltje stof wordt onder gestandaardiseerde condities in een buiging gebracht en daarna ontspannen; de hoek waarmee de stof terugveert wordt gemeten. Een hogere CRA-score duidt op betere kreukbestendigheid. Daarnaast worden kreukverliezen na wassen en drogen vastgesteld. Veel normen van ISO en AATCC beschrijven dergelijke tests.

Determinanten: De aard van de vezel speelt een belangrijke rol. Synthetische vezels zoals polyester hebben van nature betere kreukbestendigheid dan katoen. Linnen en viscose zijn gevoeliger voor kreuken. De weef- of breimethode, het gewicht en de structuur beïnvloeden ook kreukbestendigheid. Chemische finishes zoals duurzame kreukvrij-behandelingen gebruiken crosslinkende harsen om vezelbundels vast te zetten. Voor katoen en natuurlijke vezels kunnen warmte-instelling en mechanische finishing deze eigenschap verbeteren, soms ten koste van handgevoel of ademend vermogen.

Toepassing: Kreukbestendigheid is een belangrijke selectie- en onderhoudskenmerk in textiel. Het label en productinformatie vermelden vaak de verwachte kreukprestaties, wat van invloed is op onderhoudsbehoefte en gebruikservaring.