krediettransacties

Krediettransacties verwijzen naar transacties waarbij betaling voor goederen of diensten niet onmiddellijk plaatsvindt, maar op een later moment of via een kredietfaciliteit. Voorbeelden zijn consumentenkrediet, kredietkaartbetalingen, leverancierskrediet (krediet aan kopers door leveranciers), factoring en leasing.

Bij een krediettransactie stemt de koper ermee in om op een afgesproken tijdstip te betalen of om een lening of kredietlijn te gebruiken totdat de schuld is afgelost. De overeenkomst bevat meestal rente en kosten en een aflossingsschema. Krediet biedt kopers liquiditeit en verkopers een verkoopkanaal, maar brengt risico's met zich mee zoals wanbetaling en variërende rente-inkomsten.

Types bestaan onder meer consumentenkrediet en bedrijfs- of leverancierskrediet. Consumentenkrediet omvat leningen en betaaluitgestelde aankopen; bedrijfscredit omvat werkkapitaallijnen, factoring en leasing.

Regulering en toezicht: consumentenkrediet valt onder Europese en nationale regels ter bescherming van consumenten. In de EU is Richtlijn Consumentenkrediet van toepassing; in Nederland is dit geïmplementeerd via de Wet op het financieel toezicht (Wft). Toezicht ligt bij de Autoriteit Financiële Markten (AFM) en De Nederlandsche Bank (DNB). Transparantie, duidelijke informatie en acceptatieprocedures staan centraal.

Boekhouding en risico: krediettransacties leiden tot debiteuren en crediteuren op de balans. Voor de uitlener ontstaan vorderingen; voor de kredietnemer schulden. Ondernemingen passen IFRS 9 of nationale regels toe voor kredietrisico en voorzieningen bij dubieuze vorderingen.

Impact en trends: digitale betaalmethoden, BNPL-diensten en snelle kredietkeuzes veranderen het gebruik van krediet. Regulering blijft gericht op transparantie en consumentenbescherming en het voorkomen van overkreditering.