kasstroombenadering
Kasstroombenadering is een methode voor financiële analyse die de timing en omvang van kasstromen centraal stelt bij het beoordelen van de financiële gezondheid van een organisatie, project of investering. In de literatuur wordt meestal gesproken van kasstroombenadering; kasstroombenadering kan een variatie of foutieve spelling zijn. Het onderscheid met accrual accounting ligt in de focus op feitelijke geldontvangsten en -uitgaven, in plaats van op boekhoudkundige winst of verlies.
De kasstroombenadering wordt gebruikt om liquiditeit, solventie en financiële risico’s beter te begrijpen. Ze wordt toegepast
- Richt zich op kasstromen uit operationele activiteiten, investeringen en financiering.
- Houdt rekening met veranderingen in het werkkapitaal en financieringsstromen.
- Kan zowel eenvoudige kasstroomanalyses als gecorrigeerde of verdisconteerde (DCF) analyses omvatten.
- Geeft snel inzicht in liquiditeitspositie en kortetermijnrisico’s.
- Bepaal doel en tijdshorizon van de analyse.
- Schat verwachte kasstromen per periode uit operaties, investeringen en financiering.
- Verwerk wijzigingen in werkkapitaal en eventuele financiële transacties.
- Pas eventueel discontering toe en voer een gevoeligheidsanalyse uit.
- Trek conclusies en neem beslissingen op basis van de kaspositie.
Voordelen zijn onder meer betere aansluiting bij feitelijke betalingen en directe aandacht voor liquiditeit. Beperkingen zijn
Veel toegepast in kapital budgeting, projectselectie, herfinanciering en liquiditeitsplanning. Verwante concepten zijn kasstroomanalyse, netto contante waarde