kameropvang
Kameropvang is een term uit het Nederlands die verwijst naar kortdurende, kamergebaseerde opvang en basiszorg voor personen of huishoudens in nood. De opzet bestaat meestal uit een of meerdere privékamers waarin bewoners wonen, vaak met gedeelde faciliteiten zoals keuken en sanitaire voorzieningen, in woningen, opvanglocaties of zorginstellingen. Kameropvang wordt in verschillende contexten toegepast, waaronder dakloosheid en woningonzekerheid, bescherming van slachtoffers van huiselijk geweld, opvang van asielzoekers en als overgangsvoorziening voor klanten die ondersteuning nodig hebben terwijl zij op langere termijn huisvesting of andere diensten regelen.
Organisatie en toegang: Kameropvang wordt doorgaans uitgevoerd door gemeenten, woningcorporaties, non-profitorganisaties of zorg- en welzijnsinstellingen. De
Regulering en financiering: In Nederland vallen kameropvang en de uitvoering ervan onder nationale en lokale regelgeving
Uitdagingen en kritiek: Beperkte capaciteit, financieringszekerheid en de afweging tussen privacy en gemeenschappelijke ruimte vormen knelpunten.
Zie ook: dakloze opvang, maatschappelijke opvang, crisisopvang, huisvesting en opvang.