kalibratieanalyses

Kalibratieanalyse is het proces en de bijbehorende statistische evaluatie waarmee de relatie tussen de output van een meetinstrument en de feitelijke waarde wordt bepaald en gekwantificeerd. Doel is om bias en variatie vast te stellen en om de gemeten waarde om te zetten naar een traceerbare meting met gekarakteriseerde onzekerheid.

Tijdens het kalibratieproces worden bekende referentiewaarden gemeten en gebruikt om een kalibratiemodel te bouwen, bijvoorbeeld een lineaire of niet-lineaire calibratiecurve. Ook kunnen methoden met foutmodellering toegepast worden, zoals Deming- of orthogonale regressie wanneer beide variabelen meetfouten vertonen.

De analyse omvat evaluatie van de goodness-of-fit, controle op systematische afwijkingen en validatie met onafhankelijke referenties. Uit de resultaten worden kalibratieparameters, hun onzekerheden en het bereik van geldige metingen gerapporteerd.

Kalibratieanalyse draagt bij aan traceerbaarheid en kwaliteitsborging in laboratoria en productie, en wordt vaak ondersteund door normen zoals ISO/IEC 17025 en de GUM-richtlijnen voor de evaluatie van meetonzekerheden.

Toepassingsgebieden omvatten analytische instrumenten (spectroscopie, chromatografie), industriële sensoren, weegschalen, thermometers en flowmeters. Na kalibratie kan men periodieke recalibratie-intervallen voor monitoring en drift vaststellen.