isolatiemaatregel

Een isolatiemaatregel is een maatregel die bedoeld is om warmteverlies te verminderen en het energieverbruik van een gebouw te beperken door de isolatiewaarde te verhogen. Ze richten zich op de bouwschil en kunnen bestaan uit het isoleren van gevels, daken, vloeren en ramen, maar ook uit voorzieningen zoals luchtdicht bouwen en het verbeteren van ventilatie met warmte-terugwinning.

Veelvoorkomende vormen van isolatiemaatregelen zijn gevelisolatie (bijvoorbeeld spouwmuurisolatie of aanwijzingen voor binnen- of buitenisolatie), dak- en vloerisolatie, en het vervangen van enkelglas door dubbel of driedubbel glas. Daarnaast kan ook het verbeteren van de kierdichting en ventilatieregulering deel uitmaken van een isolatiemaatregel, om vochtproblemen te voorkomen en een gezonde binnenlucht te waarborgen.

De belangrijkste effecten zijn vermindering van warmteverlies, daling van het energieverbruik en een hoger comfort in huis. Dit kan leiden tot lagere energiekosten en mogelijk een hogere woningwaarde. De uiteindelijke kosten en de terugverdientijd hangen af van het type woning, het gekozen isolatiemateriaal en de uitvoeringskwaliteit.

Toepassing vindt vooral plaats bij renovaties en bij nieuwbouw, maar ook bij onderhouds- of verduurzamingsprojecten. Bij het uitvoeren van isolatiemaatregelen is het raadzaam advies in te winnen bij erkende bedrijven om de juiste materialen, de bouwfysica en vochtbeheersing goed af te stemmen. Daarnaast kunnen mogelijk subsidies of financieringsregelingen beschikbaar zijn.